De strijd tegen honger en de strijd tegen klimaatverandering gaan niet goed samen. Dat moet beter, betoogt Ralf Bodelier in De Volkskrant.
Honger neemt weer toe. En dat is het slechtste nieuws in tijden
Mensen die ondervoed zijn, kunnen minder hard werken, denken en studeren. Hun lichaam en geest raken niet vol-groeid. Tien miljoen mensen sterven jaarlijks omdat ze te arm zijn om te leven. In 2017 hadden bijna 821 miljoen mensen honger. Dat waren er 37 miljoen meer dan in 2015, blijkt uit een recent rapport van een aantal VN-organisaties.
Door: Ralf Bodelier
Enkele jaren lang dachten we nog dat honger rond 2030 de wereld uit zou zijn. In 1990 was 19 procent van de wereldbevolking ondervoed, en in 2015 was dat percentage gedaald tot 10,6 procent. Helaas zitten we nu weer op 10,9 procent. En er is niemand die weet of het een tijdelijke hobbel is of dat de tendens structureel de verkeerde kant uit buigt. Juist in Afrika ging het beter: sinds 1990 halveerde hier het percentage hongerigen. Nu rukt juist in Afrika de honger weer op. In Azië en Latijns-Amerika zette de daling verder door.
Het VN-rapport komt ook met verklaringen. Een van de belangrijkste is de toename van extreem weer. Boeren worden vaker getroffen door overstromingen en droogten, waardoor ze minder voedsel produceren dan nodig is om de bevolking te voeden. In veel Afrikaanse landen ontbreekt het aan de technologie die de landbouw in rijke landen zo weerbaar maakte. Aan irrigatie, drainage, kunstmest, aan gewasbeschermingsmiddelen, aan vervoer- en opslagsystemen en aan zowel droogte- als waterbestendige plantenrassen.
Wil Afrika de honger weer terugdringen, dan zal ook Afrika zich los moeten maken van de nukken van het klimaat. Het VN-rapport constateert dat stevig moet worden ingezet op ‘klimaatadaptatie’ om landbouw ‘klimaatbestendig’ te maken. En wij, rijke westerse landen, zouden er alles aan moeten doen om deze klimaatbestendigheid in Afrika te bevorderen.