Simon Rozendaal, wetenschapsredacteur van Elsevier, las Ecomodernisme met gemengde gevoelens. Hoezo “nieuwe stroming”? Immers, de redactie van zijn weekblad spreekt zich, net als de ecomodernisten, “al een jaar of dertig uit vóór kernenergie, vóór gentechnologie en vóór economische groei”. Rozendaal concludeert dan ook in zijn boekbespreking: “oude wijn in nieuwe zakken”.

Wel meent hij dat het ecomodernisme een urgente boodschap heeft, “zeker in dit tijdsgewricht”. Hij raadt Mark Rutte en Jesse Klaver aan om het boek te lezen. “Het is niet ondenkbaar dat er binnen enkele maanden een ‘groenrechts’ kabinet aantreedt, waarin VVD en GroenLinks elkaar vinden in het over de balk smijten van tientallen miljarden ten behoeve van de ‘energietransitie’.” Wanneer de politici zich door het ecomodernisme zouden laten inspireren, zullen ze het geld beter besteden dan waar het anders vermoedelijk op zal uitdraaien –  en milieu en klimaat zullen er meer mee zijn gediend.

“Vooral de notie dat welvaart goed is voor  natuur en milieu, verdient een veel groter publiek”, schrijft Rozendaal. “Misschien wel de meest stimulerende boodschap van het ecomodernisme is dat welvaart niet de oorsprong van milieuproblemen is, maar de oplossing.  Hoe rijker een land, hoe minder lucht- en watervervuiling. Of, zoals het in het boek heet: ‘De moderne westerse samenleving beschermt de natuur, de ouderwetse rurale samenleving juist niet.'”

De hele recensie is te lezen via Blendle (29 cent). Abonnees van Elsevier kunnen het artikel  hier lezen.