Column Volkskrant over Ecomodernisme

Column Volkskrant over Ecomodernisme

Bert Wagendorp, algemeen columnist bij De Volkskrant, wijdde zijn column van 8 november 2018 aan het ecomodernisme en de noodzaak van kernenergie.

Ecomodernisme

Door: Bert Wagendorp

[…]

Inmiddels zien we de opkomst van een snel in aantal toenemende nieuwe mensensoort, de ecomodernisten. Die willen een lagere uitstoot bereiken door toepassing van meer kernenergie.

Eén ding is duidelijk: we kunnen heel erg energiezuinig worden, de zeeën volplempen met windmolens en de daken met zonnecollectoren: genoeg zal het niet zijn. Zeker niet wanneer we over tien jaar allemaal elektrisch rijden. De wereldwijde elektriciteitsvraag zal de komende dertig jaar verdubbelen. Om te voldoen aan de vermindering van de CO2-uitstoot die een opwarmingsapocalyps moet voorkomen, moet de ‘low carbon’-opwekking van die zee van energie van 34 nu naar 80 procent in 2050.

Eén plus één = kerncentrales.

Klik hier om verder te lezen.

27 lessen van Marco Visscher over de energietransitie

27 lessen van Marco Visscher over de energietransitie

Marco Visscher, journalist en bestuurslid van Stichting Ecomodernisme, licht in Vrij Nederland zijn boek  De Energietransitie toe.

Zonder kernenergie gaat het ons niet lukken en nog 26 lessen over de energietransitie

De overgang van fossiele naar duurzame bronnen kent in Nederland aanjagers en tegenstribbelaars. Het debat tussen hen lijkt wel een gesprek tussen doven. Journalist Marco Visscher schreef een boek,  De energietransitie, om dat debat te ontrafelen en te onderzoeken of een snelle overgang haalbaar en betaalbaar is.  Hier zijn inzichten in  27 handzame lessen.

Door: Marco Visscher

Als journalist volg ik de verduurzaming al bijna twintig jaar. Ik schreef over  cradle-to-cradle, de waterstofeconomie, klimaatvluchtelingen,  transition towns, de invloed van vleesconsumptie op de CO2-uitstoot,  you name it. Van dichtbij heb ik gezien hoe onderwerpen rondom de duurzame energie doorbraken naar een groter publiek.

En net toen niemand het meer verwachtte, drong het onderwerp zelfs door tot Mark Rutte. Aan het Binnenhof wordt nu eindelijk werk gemaakt van een ambitieus klimaatbeleid. Wel is de glans er een beetje af, nu is gebleken dat sommige van de sectortafels te vrijblijvend werk hebben geleverd, dat door de rekenmeesters onmogelijk valt te beoordelen.

Terwijl de belangstelling voor de energietransitie groeide en de overheidsplannen duidelijker werden, werd het steeds onduidelijker of we nu wel of niet konden afkicken van onze verslaving aan fossiele brandstoffen. De ene dag lezen we dat de overgang naar duurzame bronnen heel goed mogelijk is, als we het maar willen, en dat die ook nog prima betaalbaar is – ja, zelfs goed is voor de economie. De andere dag wordt gewezen op een technische hindernis die zo’n overgang fundamenteel belemmert waardoor de hele transitie een economische ramp van immense proporties zal zijn.

Wat en wie moeten we nu geloven?

Klik hier om verder te lezen.

Marco Visscher:  De energietransitie: Naar een fossielvrije toekomst, maar hoe? –  uitgeverij Nieuw Amsterdam, €16,99

Interview Louise Fresco over toekomst landbouw

Interview Louise Fresco over toekomst landbouw

Vrij Nederland interviewde Louise Fresco, bestuursvoorzitter van de universiteit van Wageningen, hoogleraar én romanschrijver over de toekomst van de landbouw.

Intensieve landbouw put de aarde uit. Zo moet het verder volgens Louise Fresco

Intensieve landbouw heeft letterlijk onze honger gestild, maar bedreigt nu de planeet. Louise Fresco – bestuursvoorzitter van de universiteit van Wageningen, hoogleraar én romanschrijver – gelooft dat moderne technologie dat proces kan omkeren. ‘We kunnen niet terug naar lokaal produceren, dat ging hand in hand met armoede en afzien.’

Door: Harm Ede Botje en Mischa Cohen

Het was een eminent gezelschap dat zich op maandagmiddag 3 september verzamelde in de grote zaal van de Wageningen University & Research. Op de eerste rij zaten naast elkaar premier Mark Rutte en de Europese commissaris voor Landbouw, de Ier Phil Hogan. Verder waren er diplomatieke vertegenwoordigers van maar liefst 47 landen en ook nog eens de burgemeesters van Arnhem, Lelystad, Velsen en Wageningen.

De reden voor de feestelijke bijeenkomst was het honderdjarig bestaan van de universiteit die ooit begon als Rijkslandbouwhoogeschool. Voorzitter van de Raad van Bestuur Louise Fresco betrad als eerste het podium, gekleed in een jurk van restjes zijde, geverfd met printerinkt uit afgedankte cartridges.

[…]

In haar toespraak wees ze op een keerpunt in het denken over voedselproductie: in de landbouw van de toekomst gaat het niet meer alleen om kwantiteit maar ook om kwaliteit. Van een wereld waar honderd jaar geleden lage landbouwopbrengsten voor honger zorgden, zijn we nu aanbeland in een situatie van grote overvloed voor velen. Maar dat doel om iedereen te voeden is bereikt tegen een hoge prijs: ‘Er zijn grote zorgen over ecologie en gezondheid en dan is het niet genoeg dat we veel produceren. Er heeft zich een nieuwe manier van denken ontwikkeld. We willen niet langer vervuilen, de impact van landbouw op de klimaatproblemen en gezondheid moet zo klein mogelijk zijn.’

Klik hier om verder te lezen.

‘Het beste energieafval is kernafval’

‘Het beste energieafval is kernafval’

Energiecorrespondent Bert van Dijk van Het Financieele Dagblad interviewde Michael Shellenberger (47), oprichter en directeur van Environmental Progress. Shellenberger was in Nederland voor een lezing in Pakhuis De Zwijger in Amsterdam op maandag 22 oktober, waar hij zich hard maakte voor kernenergie.

‘Het beste energieafval is kernafval’

Milieuactivist Mike Shellenberger is een van de grootste lobbyisten voor kernenergie. Een interview over een verguisde energiebron. ‘Ik geloof dat kernenergie essentieel is om alle mensen uit de armoede te halen en tegelijkertijd het milieu te beschermen.’

Door: Bert van Dijk

‘De jonge generatie is bezorgder om klimaatverandering dan om een kernoorlog.’ –   Shellenberger

Begin een discussie over kernenergie en binnen een mum van tijd is het gesprek gepolariseerd. Michael Shellenberger (47) weet er alles van. Hij is via zijn boeken, TED-talks en optredens bij Amerikaanse televisiezenders een van de grootste lobbyisten voor kernenergie en ligt daardoor constant in de clinch met anti-kernenergieactivisten.

Onlangs nog, toen hij anti-kernenergieclub  Wise  beschuldigde niet met hem in debat te willen. ‘Leugenaar’, kreeg hij terug te horen.

Shellenberger is fel en uitgesproken, maar ziet er allesbehalve fel uit. Hij oogt jeugdig met een kortgeknipt baardje met vlagen grijs. Maandagavond geeft hij een lezing in Amsterdam om – in zijn woorden – de Europese kernenergiesector te redden.

Want kernenergie zou een belangrijke rol moeten spelen om de doelen van het Parijse Klimaatakkoord te halen. Niet alleen Shellenberger vindt dat, ook veel energiedeskundigen erkennen de bijdrage die kernenergie zou kunnen leveren. Zelfs het beleidsbepalende VN Klimaatpanel IPCC geeft in een recent gerapporteerd rapport kernenergie in bijna alle scenario’s een sterk groeiende rol de komende decennia.  Toch worden er in Europa en de VS nauwelijks nieuwe kerncentrales gebouwd.

In Nederland staat kernenergie überhaupt niet op de agenda bij de onderhandelingen over een nieuw klimaatakkoord. De angst voor kernenergie is ‘onbegrijpelijk en irrationeel’, vindt Shellenberger. De Amerikaan (Democraat, kind van hippies) was ooit een anti-kernenergie activist en een voorvechter van wind- en zonne-energie. Maar nu is hij misschien wel ’s werelds grootste lobbyist voor nucleaire energie.

Klik hier om verder te lezen  

De mens: meer schepper dan vernietiger

De mens: meer schepper dan vernietiger

Het beeld van de mens als pest en plaag voor de aarde raakt aardig ingeburgerd. Terwijl we ooit begonnen met de mens door God geschapen, als zijn evenbeeld nog wel. Hoogste tijd voor een herwaardering, betoogt Ralf Bodelier in Trouw.

De mens: meer schepper dan vernietiger

In deze krant lees ik de Duurzame Troonrede van Volkert Engelsman, nummer 1 in de duurzame 100. Engelsman is somber. We helpen het klimaat om zeep, zetten kleuters in Zuidoost-Azië aan het werk en vergiftigen het grondwater en onszelf met landbouwchemicaliën. Het Nederlandse platteland is dood en de regenwormen trekken zich diep in de hard geworden grond terug.

Door: Ralf Bodelier

‘We denderen blind door planetaire grenzen en sociale tekortkomingen heen. Daarmee ondermijnen we ons vermogen om in de toekomst te kunnen produceren. We lijken op een winstverslaafde junk die in zijn roes zijn eigen vitaliteit afbreekt.’ Het kan ook anders, meent Engelsman en geeft één voorbeeld. En dat is Bhutan, een staatje van 800 duizend mensen, hoog in de Himalaya. In Bhutan werd Engelsman gegrepen door ‘de totaal afwijkende visie op de economie’, het afmeten van de vooruitgang aan een ‘bruto-nationaal-geluk-index’ en een landbouw die ‘aanstuurt op 100 procent biologisch’.

Bhutan! Landje met moordcijfers die vier keer hoger zijn dan in Nederland. Waar de levensverwachting tien jaar minder is, de inkomens 16 keer lager liggen en een-derde van alle mensen onder de armoedegrens leeft. Omdat in Bhutan de helft van alle voedsel moet worden geïmporteerd, zou het er goed aan doen de landbouw te intensiveren. Nu leidt de ‘100 procent biologische koers’ van Bhutan waarschijnlijk tot nog lagere landbouwopbrengsten en een verder verlies van welvaart, zo analyseert de bioloog en wetenschapsjournalist Hidde Boersma op de weblog Foodlog.

Terwijl Nederland op nummer tien staat van de democratie-index, komt Bhutan niet hoger dan plaats 107. Zelfs op de World Happiness Index doet Bhutan het niet geweldig. Terwijl Nederland op de wereldwijde gelukslijst een zesde plaats inneemt, staat Bhutan op een 97e plaats.
Het moet wel dramatisch slecht zijn gesteld met onze regenwormen en ons grondwater, wanneer de duurzame nummer 1 ons juist Bhutan ten voorbeeld stelt. Wellicht kunnen we ons troosten met de gedachte dat in Engelsmans universum niet alleen Nederlanders zijn gedegradeerd tot winstverslaafde junks die hun eigen vitaliteit afbreken. In zijn troonrede lijkt hij te spreken over de hele Westerse mens en wellicht zelfs voor de mens in het algemeen, met uitzondering van die in Bhutan.

Klik hier om verder te lezen.

Een avond met Shellenberger

Een avond met Shellenberger

Journalist Karel Beckman plaatste een uitgebreid verslag op Energypost.eu  over het recente bezoek van Michael Shellenberger aan Amsterdam, waar hij het op opnam voor kernenergie.

An evening with ecomodernist Michael Shellenberger (or: a defence of nuclear power you have not heard before)

Pro-nuclear activist Michael Shellenberger, founder of the California-based global citizens movement Environmental Progress (“not paid by the nuclear industry) was in Amsterdam recently, where he gave a very personal  â€œEcomodernistdefense of why nuclear power is good and how it should be supported.  â€œIt is about protecting the natural environment by concentrating human activity.

Door: Karel Beckman

Few debates seem to be as deadlocked as that around nuclear power. The opponents insist it’s too dangerous even if it’s CO2-free, the defenders say its risks can be managed. The opponents also argue that nuclear power is too centralized and inflexible to function well in the flexible power system of the future. The defenders say it’s the unreliability of variable renewables that makes nuclear power the ideal CO2-free backstop.

Recently the opponents have been able to marshal another powerful argument: they point out that nuclear power has become too expensive compared to renewables to compete in the market. Even Nobuo Tanaka, former Executive Director of the  International Energy Agency  (IEA) and long-time nuclear advocate,  recently admitted  nuclear power is “ridiculously expensive“.

Klik hier om verder te lezen