De ‘Global Commission on Adaptation’, is een ­wereldwijde club van landen die zich inzet voor aanpassing aan de klimaatverandering. Nederland was initiatiefnemer van deze organisatie. En afgelopen dinsdag kwam zij met een stevig pleidooi om wereldwijd maar liefst $1800 mrd te investeren. Dat geld moet naar betere early warning systems voor extreem weer, naar het verstevigen van bestaande infrastructuur, het opvoeren van de landbouwproductie in droge gebieden, het beschermen van mangrovebossen en het beter beheren van zoetwatervoorraden.

Door: Ralf Bodelier
Op: www.fd.nl

In deze commissie pleit niemand tégen ‘mitigatie’; het beteugelen van de klimaatverandering. Maar ze benadrukt dat juist adaptatie ons veel op kan leveren. Zo brengt een investering van $1800 mrd tussen 2020 en 2030 maar liefst $7100 mrd op. Heel veel heb je doorgaans niet aan dit soort toekomstvoorspellingen, want de werkelijkheid is grilliger dan Excel-sheets.

En toch is het een uitstekend plan. Want anders dan van ­mitigatie weten we dat adaptatie werkt. Mitigatie was bijvoorbeeld de inzet van de Duitse ‘Energiewende’ en die draait nu uit op een fiasco. De afgelopen vijf jaar pompten de Duitsers maar liefst €160 mrd in energie uit zon en wind. Maar de uitstoot aan CO2 is amper gedaald en de Duitse energieprijzen behoren inmiddels tot de hoogste van Europa.

Klik hier om verder te lezen.

Marco Visscher interviewde Joshua Goldstein voor De Volkskrant tijdens zijn bezoek aan Nederland. Hij pleit voor de inzet van kernenergie ter bestrijding van de klimaatverandering: ‘Er is het idee dat zelfs een klein beetje straling giftig is en ons zal doden. Dat is absurd. Overal om ons heen is radioactieve straling, bijvoorbeeld als we een banaan eten, die rijk is aan kalium, of in granieten gebouwen.’

De enige manier om snel en krachtig een eind te maken aan de opwarming van de aarde is kernenergie

De opwarming van de aarde vraagt om kordate actie. Zonne- en windenergie is nog te precair. De Amerikaanse hoogleraar Joshua Goldstein ziet heil in de efficiëntste technologie: kernenergie.

Door: Marco Visscher

In een toespraak in 2015 noemde president Obama klimaatverandering ‘een serieuze bedreiging van de mondiale veiligheid’. Joshua Goldstein spitste zijn oren. Als hoogleraar internationale betrekkingen is hij verbonden aan de American University en hij schreef diverse boeken over oorlogen en conflicten, waaronder International relations (1994), een standaardwerk dat zeker een half miljoen studenten hebben gebruikt.

De speech van Obama zette Goldstein ertoe zich meer te verdiepen in klimaatverandering. Hij besefte dat de omvang en urgentie van het probleem om kordate actie vragen. Van internationale verdragen mogen we echter niet te veel verwachten, stelt hij. Sinds het Kyoto-protocol uit 1997 is de mondiale CO2-uitstoot met 50 procent gestegen. ‘Iedereen plukt de vruchten van de gezamenlijke inspanningen’, zegt Goldstein over een klassiek probleem in zijn vakgebied. ‘Landen hebben dus een gering eigenbelang om er iets aan te doen.’

Vervolgens schreef Goldstein  A Bright Future: How Some Countries Have Solved Climate Change and the Rest Can Follow. Het boek is al ‘het belangrijkste boek over klimaatverandering sinds An Inconvenient Truth‘ van Al Gore genoemd. Opmerkelijk: het boek is een pleidooi voor kernenergie.

Onlangs, aan de vooravond van de presentatie van het klimaatakkoord, was de 66-jarige Goldstein in Nederland om te spreken aan de Universiteit Groningen. Vooraf, in een zijkamertje, overlegt hij met zijn vrouw of hij nu een stropdas moet dragen of niet. ‘Is dat niet te formeel? Kan het wel zonder?’

Klik hier om verder te lezen.

Voor Trouw interviewde Marco Visscher techniekfilosoof Behnam Taebi. Hij bepleit een debat zonder ideologische stokpaardjes.

‘Kerncentrales sluiten is je kop in het zand steken’

Door: Marco Visscher

Voor de een is kernenergie de modernste en veiligste manier om energie op te wekken. Het is energie zonder luchtvervuiling of COâ‚‚-uitstoot, opgewekt met grondstoffen die overvloedig voorradig zijn en waarvan relatief weinig nodig is. Het afval heeft eveneens een bescheiden omvang en wordt zorgvuldiger afgeschermd van mens en natuur dan het geval is in iedere andere industrie. En dat alles is mogelijk tegen lage kosten en op slechts een klein stukje oppervlakte, in een centrale die zo elf van de twaalf maanden in het jaar volop kan draaien, weer of geen weer, en die bij goed onderhoud wel tachtig jaar mee kan.

Voor de ander is kernenergie een relikwie uit een roekeloze tijd waarin de mens dacht de natuur te kunnen beheersen in zijn onverantwoordelijke honger naar meer, meer, meer. Het is energie die leidt tot onafwendbaar gevaar en alleen daarom al peperduur is. Er is het gevaar van exploderende reactoren die in de wijde omtrek dood en verderf kunnen zaaien, van afval waarmee we ons geen raad weten, en van lekkende radioactiviteit die sluipenderwijs slachtoffers maakt. En dan is er nog die schimmige relatie met atoombommen, de meest dodelijke wapens ooit.

Klik hier om verder te lezen.

De Monitor, het onderzoeksjournalistieke platform van de KRO-NCRV, publiceerde een interview met Wouter van Caspel, werkzaam bij kerncentrale Borssele en bestuurslid van de Dutch Young Generation (DYG). DYG kaart net als Stichting Ecomodernisme de irrationele bezwaren tegen nucleaire energieopwekking aan.

‘Fukushima is het bewijs dat kernenergie superveilig is’

Moeten we in Nederland opnieuw inzetten op kernenergie (want CO2-arm) om de klimaatdoelstellingen te halen? Nee, zeggen tegenstanders, want het is veel te duur, het afval blijft duizenden jaren lang gevaarlijk en al is de kans klein, er kán zich een kernramp voordoen. We leggen deze drie belangrijkste tegenargumenten voor aan een uitgesproken voorstander: Wouter van Caspel, werkzaam bij Nederlands enige kernenergiecentrale in het Zeeuwse Borssele.

Door: Sietze van Loosdregt

Van Caspel is bestuurslid van de Dutch Young Generation (DYG), een club van jonge medewerkers in de Nederlandse nucleaire industrie. Die stuurde ons een mail na een eerdere uitzending over groene energie. ‘In de gemeente Borsele wordt energie opgewekt met een kerncentrale. Deze centrale levert genoeg energie om 1,1 miljoen huishoudens van CO2-arme energie te voorzien.’ DYG spreekt in een statement over ‘de irrationele bezwaren tegen nucleaire energieopwekking’ en pleit voor nieuwe kerncentrales ‘om de CO2-uitstoot zodanig te verminderen dat we daadwerkelijk een kans maken tegen de klimaatverandering’.

Klik hier om verder te lezen.

Joost van Kasteren, journalist en bestuurslid van Stichting Ecomodernisme, schreef mee aan een essay over de maatschappelijke discussiepunten rondom kernenergie. Na een korte introductie over de geschiedenis van kernenergie in Nederland worden de verschillende posities in het debat verkend, waarna een richting wordt gekozen voor een vruchtbare dialoog in de toekomst.

Lees het essay ‘Energie in 2030: Maatschappelijke keuzes van nu’ hier.

Bert Wagendorp, algemeen columnist bij De Volkskrant, wijdde zijn column van 8 november 2018 aan het ecomodernisme en de noodzaak van kernenergie.

Ecomodernisme

Door: Bert Wagendorp

[…]

Inmiddels zien we de opkomst van een snel in aantal toenemende nieuwe mensensoort, de ecomodernisten. Die willen een lagere uitstoot bereiken door toepassing van meer kernenergie.

Eén ding is duidelijk: we kunnen heel erg energiezuinig worden, de zeeën volplempen met windmolens en de daken met zonnecollectoren: genoeg zal het niet zijn. Zeker niet wanneer we over tien jaar allemaal elektrisch rijden. De wereldwijde elektriciteitsvraag zal de komende dertig jaar verdubbelen. Om te voldoen aan de vermindering van de CO2-uitstoot die een opwarmingsapocalyps moet voorkomen, moet de ‘low carbon’-opwekking van die zee van energie van 34 nu naar 80 procent in 2050.

Eén plus één = kerncentrales.

Klik hier om verder te lezen.

Marco Visscher, journalist en bestuurslid van Stichting Ecomodernisme, licht in Vrij Nederland zijn boek  De Energietransitie toe.

Zonder kernenergie gaat het ons niet lukken en nog 26 lessen over de energietransitie

De overgang van fossiele naar duurzame bronnen kent in Nederland aanjagers en tegenstribbelaars. Het debat tussen hen lijkt wel een gesprek tussen doven. Journalist Marco Visscher schreef een boek,  De energietransitie, om dat debat te ontrafelen en te onderzoeken of een snelle overgang haalbaar en betaalbaar is.  Hier zijn inzichten in  27 handzame lessen.

Door: Marco Visscher

Als journalist volg ik de verduurzaming al bijna twintig jaar. Ik schreef over  cradle-to-cradle, de waterstofeconomie, klimaatvluchtelingen,  transition towns, de invloed van vleesconsumptie op de CO₂-uitstoot,  you name it. Van dichtbij heb ik gezien hoe onderwerpen rondom de duurzame energie doorbraken naar een groter publiek.

En net toen niemand het meer verwachtte, drong het onderwerp zelfs door tot Mark Rutte. Aan het Binnenhof wordt nu eindelijk werk gemaakt van een ambitieus klimaatbeleid. Wel is de glans er een beetje af, nu is gebleken dat sommige van de sectortafels te vrijblijvend werk hebben geleverd, dat door de rekenmeesters onmogelijk valt te beoordelen.

Terwijl de belangstelling voor de energietransitie groeide en de overheidsplannen duidelijker werden, werd het steeds onduidelijker of we nu wel of niet konden afkicken van onze verslaving aan fossiele brandstoffen. De ene dag lezen we dat de overgang naar duurzame bronnen heel goed mogelijk is, als we het maar willen, en dat die ook nog prima betaalbaar is – ja, zelfs goed is voor de economie. De andere dag wordt gewezen op een technische hindernis die zo’n overgang fundamenteel belemmert waardoor de hele transitie een economische ramp van immense proporties zal zijn.

Wat en wie moeten we nu geloven?

Klik hier om verder te lezen.

Marco Visscher:  De energietransitie: Naar een fossielvrije toekomst, maar hoe? –  uitgeverij Nieuw Amsterdam, €16,99

Energiecorrespondent Bert van Dijk van Het Financieele Dagblad interviewde Michael Shellenberger (47), oprichter en directeur van Environmental Progress. Shellenberger was in Nederland voor een lezing in Pakhuis De Zwijger in Amsterdam op maandag 22 oktober, waar hij zich hard maakte voor kernenergie.

‘Het beste energieafval is kernafval’

Milieuactivist Mike Shellenberger is een van de grootste lobbyisten voor kernenergie. Een interview over een verguisde energiebron. ‘Ik geloof dat kernenergie essentieel is om alle mensen uit de armoede te halen en tegelijkertijd het milieu te beschermen.’

Door: Bert van Dijk

‘De jonge generatie is bezorgder om klimaatverandering dan om een kernoorlog.’ –   Shellenberger

Begin een discussie over kernenergie en binnen een mum van tijd is het gesprek gepolariseerd. Michael Shellenberger (47) weet er alles van. Hij is via zijn boeken, TED-talks en optredens bij Amerikaanse televisiezenders een van de grootste lobbyisten voor kernenergie en ligt daardoor constant in de clinch met anti-kernenergieactivisten.

Onlangs nog, toen hij anti-kernenergieclub  Wise  beschuldigde niet met hem in debat te willen. ‘Leugenaar’, kreeg hij terug te horen.

Shellenberger is fel en uitgesproken, maar ziet er allesbehalve fel uit. Hij oogt jeugdig met een kortgeknipt baardje met vlagen grijs. Maandagavond geeft hij een lezing in Amsterdam om – in zijn woorden – de Europese kernenergiesector te redden.

Want kernenergie zou een belangrijke rol moeten spelen om de doelen van het Parijse Klimaatakkoord te halen. Niet alleen Shellenberger vindt dat, ook veel energiedeskundigen erkennen de bijdrage die kernenergie zou kunnen leveren. Zelfs het beleidsbepalende VN Klimaatpanel IPCC geeft in een recent gerapporteerd rapport kernenergie in bijna alle scenario’s een sterk groeiende rol de komende decennia.  Toch worden er in Europa en de VS nauwelijks nieuwe kerncentrales gebouwd.

In Nederland staat kernenergie überhaupt niet op de agenda bij de onderhandelingen over een nieuw klimaatakkoord. De angst voor kernenergie is ‘onbegrijpelijk en irrationeel’, vindt Shellenberger. De Amerikaan (Democraat, kind van hippies) was ooit een anti-kernenergie activist en een voorvechter van wind- en zonne-energie. Maar nu is hij misschien wel ’s werelds grootste lobbyist voor nucleaire energie.

Klik hier om verder te lezen  

Journalist Karel Beckman plaatste een uitgebreid verslag op Energypost.eu  over het recente bezoek van Michael Shellenberger aan Amsterdam, waar hij het op opnam voor kernenergie.

An evening with ecomodernist Michael Shellenberger (or: a defence of nuclear power you have not heard before)

Pro-nuclear activist Michael Shellenberger, founder of the California-based global citizens movement Environmental Progress (“not paid by the nuclear industry“) was in Amsterdam recently, where he gave a very personal  â€œEcomodernist“defense of why nuclear power is good and how it should be supported.  â€œIt is about protecting the natural environment by concentrating human activity.“

Door: Karel Beckman

Few debates seem to be as deadlocked as that around nuclear power. The opponents insist it’s too dangerous even if it’s CO2-free, the defenders say its risks can be managed. The opponents also argue that nuclear power is too centralized and inflexible to function well in the flexible power system of the future. The defenders say it’s the unreliability of variable renewables that makes nuclear power the ideal CO2-free backstop.

Recently the opponents have been able to marshal another powerful argument: they point out that nuclear power has become too expensive compared to renewables to compete in the market. Even Nobuo Tanaka, former Executive Director of the  International Energy Agency  (IEA) and long-time nuclear advocate,  recently admitted  nuclear power is “ridiculously expensive“.

Klik hier om verder te lezen

In een opiniestuk in De Volkskrant stellen Olguita Oudendijk (voorzitter Stichting Ecomodernisme) en Joost van Kasteren (wetenschapsjournalist) dat kernenergie een plek verdient aan de klimaattafels. “Het zou toch eeuwig zonde zijn als over twaalf jaar zou blijken dat we in 2018 de verkeerde weg zijn ingeslagen, omdat minister Wiebes en klimaatcoördinator Ed Nijpels besloten hadden om de kennis over kernenergie te weren van de klimaattafels.”

De olifant aan de tafel van Wiebes is … kernenergie

Het volstaat niet in te zetten op wind, zon en biomassa om het CO2-probleem op te lossen.

Door: Olguita Oudendijk en Joost van Kasteren

Minister Eric Wiebes en klimaatcoördinator Ed Nijpels hebben bij de klimaattafels, die ze onlangs hebben opgetuigd, de kernenergiesector in zijn geheel uitgesloten. Het kabinet vestigt daarmee alle hoop op wind, zon en biomassa. De vraag is of dat verstandig is.

Want, kijk naar Duitsland, dat zet al jaren in op zon, wind en biomassa. Circa 150 miljard euro aan investeringen hebben wel de elektriciteitsprijs voor Duitse huishoudens opgedreven tot anderhalf keer het EU-gemiddelde, maar niet geleid tot vermindering van de CO2-uitstoot. Omdat het niet altijd waait en de zon niet altijd schijnt, blijft een backup noodzakelijk en blijft Duitsland dus afhankelijk van fossiele brandstoffen (bruinkool, steenkool, aardgas en olie).

De  Atomaustieg, het stilleggen van kerncentrales, verergert het probleem. Op de nieuwste Energie Transitie Index van het World Economic Forum wordt Duitsland inmiddels voorbijgestreefd door liefst elf landen, waaronder Zweden, Oostenrijk, Denemarken, Groot-Brittannië en Frankrijk.

Nederland staat hetzelfde scenario te wachten als we alleen inzetten op wind, zon en biomassa. Bovendien hebben wij ook nog te maken met ruimteproblemen. Als we al onze energie willen opwekken met wind, zon en biomassa, is een oppervlakte nodig van ruim drie keer Nederland. Dan is zelfs de Noordzee niet meer groot genoeg.

Klik hier om verder te lezen