De aanpak van klimaatverandering leunt nog te veel op één oplossing. De urgentie van het probleem vraagt om een veel bredere aanpak, vindt Rudy Rabbinge, emeritus hoogleraar duurzame ontwikkeling en voedselzekerheid Wageningen University en voormalig Eerste Kamerlid voor de PvdA. In onderstaand opiniestuk in Trouw waarschuwt hij voor het uitsluiten van kernenergie.
Auteur: Rudy Rabbinge
Afbeelding: Pixabay
We zoeken naar betere oplossingen om in 2050 de CO2-uitstoot te reduceren tot nagenoeg nul. En ik denk dan terug aan wat ik leerde tijdens mijn lange carrière op het gebied van landbouw en ontwikkelingssamenwerking: maak afwegingen en houd alle opties open.
Als lid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid was ik betrokken bij opzet, uitwerking en implementatie van het fameuze Brundtland-rapport uit 1987, Our common future, in Nederland. Daarin werd opgeroepen tot duurzame ontwikkeling. Dat thema behelst vijf domeinen: voedsel, energie, water, natuur en grondstoffen. Ze zorgen elk voor problemen en verdienen allemaal oplossingen, maar de aanpak van het ene vraagstuk zorgt voor grotere uitdagingen dan het andere.
Stel, je wilt voorkomen dat grondstoffen uitgeput raken. Dan moet je zorgen voor recycling. Dat proces vreet energie, wat haaks staat op de doelstelling om zuinig met energie om te springen. Als je natuurgebieden wil vergroten, moet je areaal beschikbaar stellen. Dat betekent dat je cultuurgrond effectief moet inrichten, bijvoorbeeld met landbouw die hoge opbrengsten mogelijk maakt. Dat botst met de wens om in de voedselvoorziening te voorzien met biologische landbouw.
Een radicale aanpak kan niet tegelijk op álle gebieden. Dat is strijdig met elkaar. Om op alle terreinen vooruitgang te boeken, moet je afwegingen maken en geen opties uitsluiten.